χοαίος

-αία, -ον, Α

αυτός που έχει περιεκτικότητα ενός χου («αἰτεῑ σκύφον χοαῑον, καὶ πλήσας οἴνου...», Αθήν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < χόος / χοῦς + κατάλ. -αῖος*].